Πώς μπορεί να μας το ετοιμάσει ο κρεοπώλης; Αν μας ενοχλεί το σημείο της ουράς του ζητάμε να μας την αφαιρέσει. Αφήνουμε άθικτο το λαιμό και το δέρμα που περισσεύει (για να μην μαζέψει στο ψήσιμο). Αν δεν μας αρέσει η πέτσα την αφαιρούμε μετά το ψήσιμο.

Βγάζουμε το κοτόπουλο από το ψυγείο περίπου 30 λεπτά πριν το ψήσουμε για να αποκτήσει θερμοκρασία δωματίου.

Μερικές φορές μπορεί επάνω στις φτερούγες η σε κάποια άλλα σημεία να μένουν μικρά φτερά. Μπορούμε να τα τραβήξουμε με το χέρι η με ένα τσιμπιδάκι.

Συνήθως  για να μας γίνουν πιο νόστιμα μεγάλα κομμάτια κρέατος τα τρυπάμε και βάζουμε διάφορα μυρωδικά, μουστάρδα , αλάτι και πιπέρι. Στο κοτόπουλο δεν το κάνουμε αυτό επειδή η σύσταση του κρέατος είναι διαφορετική και τρυπώντας το θα χάσει τους χυμούς του.

Την κοιλιά την ράβουμε μόνο με σπάγκο μαγειρικό αν θέλουμε να την γεμίσουμε.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι καλύτερα να δένουμε τα μπούτια και τις φτερούγες με μαγειρικό σπάγκο. Το μόνο που θα καταφέρουμε κάνοντας αυτό είναι να χρειάζεται περισσότερο ψήσιμο. Το καλύτερο είναι να πιέζουμε τα μπούτια και τις φτερούγες να ανοίξουν και όχι να τα δέσουμε.

Ο πιο απλός τρόπος είναι το αλείψουμε με λάδι ή βούτυρο να βάλουμε μουστάρδα, λεμόνι και διάφορα μυρωδικά της αρεσκείας μας. Μπορούμε να βάλουμε μέσα στην κοιλιά του σκόρδο, πορτοκάλι η λεμόνι κομμένο στη μέση.

Καλά θα ήταν, όταν βάζουμε το κοτόπουλο για ψήσιμο, μόλις πάρει χρώμα να το σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο για να μην καεί.

Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε μια γάστρα για το ψήσιμο και έτσι θα εξασφαλίσουμε ένα ζουμερό αποτέλεσμα. Θα πρέπει όμως να την ξεσκεπάσουμε τα τελευταία λεπτά του ψησίματος για να πετύχουμε ένα καλό ρόδισμα και μια τραγανή πέτσα.